Okumaya başlamadan önce oturup baya bir düşündüğüm bir kitap oldu bu. Belki de ilk defa bir romana başlamaktan çekindim; ve bir Suç ve Ceza'ya ne de bir Savaş ve Barış'a çekingen yaklaşırım bu roman kadar.
Fakat sayfalar ilerleyip de altını çizdiğim sözleri, yıldız koyduğum bölümleri dönüp tekrar tekrar okuduğumda aslında o kadar karmaşık bir matematiğe, konuya ve dile sahip olmadığını gördüm Tutunamayanlar'ın.
Fazla ayrıntılı, ve gerçekten de "ağır" bir roman. Henüz iki yüz ellinci sayfasında olmama rağmen bunu söyleyebilirim. Bu ağırlığın yanında bir de sanki Oğuz Ataybir düzlem çizmiş kendine, ve o düzlem üzerinde bir çizgi dalgalanarak uzuyor roman boyunca; yani dalgalanma aşağı doğru olduğunda kitaptaki mantık seviyesi sınırları aşarken, yukarı doğru yükselen dalgalar ise mantığın tam içine düşürüyor bizi.
Düşündürücü, fazla düşündürücü bir romanla karşı karşıyayaım.
Arkadaşım, anca dört ayda bitirebildiğini söyledi.
Hayırlısı efendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder